Dankdienst voor het leven van een bijzondere moeder

Twee jaar geleden

Het is vandaag precies twee jaar geleden dat mijn moeder gestorven is. Ik mis haar nog iedere dag.
Regelmatig word ik nog verdrietig dat zij hier niet meer tastbaar aanwezig is.
Zou haar dolgraag nog een knuffel willen geven.
Fijn dat ik mijn verdriet kan delen met mijn lieve zus, zij ervaart hetzelfde gemis.
We troosten ons met de wetenschap dat we haar zullen weerzien. Dat zal een feest zijn!
Ik zal op deze, voor mij, speciale dag de dankdienst voor onze moeder er nog een keer uitlichten…

Mijn lieve moeder is gestorven op 7 december 2021. Zij is 88 jaar geworden.
Ik heb besloten om de dankdienst voor haar leven op mijn site te plaatsen;
ter bemoediging of ter inspiratie.

Bijzondere moeder

Onze moeder was een heel bijzondere moeder.
Maar dat zullen veel mensen zeggen van hun eigen moeder.
Want van je moeder heb je er tenslotte maar één.

Onze moeder was ook onze gesprekspartner op geloofsgebied.
Zij had een rotsvast vertrouwen op, en geloof in God.
En zij straalde dat ook uit door haar kalmte, berusting en overgave aan Hem, van Wie zij zo hield.
En van Wie zij nu in Eeuwigheid houdt; de Liefde vergaat immers nooit meer.

Door háár hebben wij kennis leren maken met het
allermooiste van het leven, en dat is Gods Woord; het Ware Leven.
Want het leven hier op aarde is in principe niet zo mooi. (En daar kan ons gezin écht over meepraten…)
Maar door Gods Woord, de Bijbel, hebben wij kennis gemaakt
met onze Trouwe, Rechtvaardige, Barmhartige en Liefdevolle Trooster; Jezus Christus,
en door Hém kennis gemaakt met God de Vader. En met Zijn Plannen omtrent de mensheid en de wereld;
hoe het was, hoe het is en worden zal.

Daar zijn we ma voor altijd dankbaar voor,
dat is het Grootste Geschenk dat zij voor ons heeft achtergelaten;
dat ze ons van jongs af aan over God de Vader heeft verteld en ons
heel vaak gezegd heeft dat we in de Bijbel zouden gaan lezen….
En uiteindelijk, na lange tijd, hebben wij naar haar geluisterd;

Ikzelf ben gaan Bijbellezen na de dood van pa, en Basia is gaan Bijbellezen na het overlijden van onze broer André,
en Astrid is gaan Bijbellezen rondom de dood van onze broer Leon.
Blijkbaar moesten we eerst geconfronteerd worden met onze eigen sterfelijkheid, voordat we luisterden naar de raad van onze moeder.

De meeste mensen gaan eerst een lange, kromme weg voordat zij uiteindelijk bij de Bron aankomen.
Of niet,
want ieder heeft zijn eigen pad, en ieder heeft zijn eigen keuze;
maar bovenal; zijn eigen verantwoordelijkheid daarin.
Het mooie van geloof is, dat niemand je kan dwingen te geloven….

God heeft dit goed geregeld; Hij wil dat wij vrijwillig op Zijn Roepen antwoorden.
Hij wil dat wij vrijwillig kiezen voor Zijn Liefde.
Dat vrijwillig kiezen voor Zijn Liefde, en geloven in Hem, heeft tot gevolg dat je dan voor Eeuwig verder leeft met Hem,
en al Zijn andere kinderen die dezelfde keuze hebben gemaakt.

En ma heeft deze keuze al op heel jonge leeftijd gemaakt. Daar heeft zij ons over verteld. En ook ma heeft een heel geloofs-pad afgelegd.
Net als de meeste gelovigen is zij onderweg meegelopen met verschillende mensen die haar geloofsleven, en keuzes daarin, hebben beïnvloed.
Dat is ook de bedoeling, dat we zouden groeien in geloof.

Al vanaf de ‘bewaarschool’ hoorde zij de nonnetjes vertellen over God de Vader.
Op de lagere school moest zij hele passages uit de catechismus uit haar hoofd leren.
Ná de lagere school ging zij werken in de huishouding bij de plaatselijke pastoor.
Zij vertelde daarover dat zij het toen heel oneerlijk vond dat de pastoor op vrijdag dure vis te eten kreeg,
terwijl zij het bij haar thuis met een gekookt ei moesten doen…

Voordat ma en pa gingen trouwen vroeg de pastoor aan onze moeder; ‘ Er zal toch wel een groot gezin komen? ‘
Ma heeft toen geantwoord dat ze dat nú nog niet kon weten…
Diplomatieke antwoorden geven, en daarmee de lieve vrede bewaren, maar ondertussen rustig haar eigen koers varen,
dat typeerde haar. Dat vinden wij mooi. Op gepaste wijze opkomen waar je voor staat.
Ook als dat moeilijk is, of tegen de stroom in.

Door haar broer, oom Rein, die priester was, is zij gaan Bijbel lezen.
Zij heeft veel brieven geschreven naar Indonesië waar oom Rein in de missie werkte.
Oom Rein ging ook tegen de stroom in, en had niet zo heel veel op met Rome.
Ze had een heel goed contact met hem, en hij stimuleerde ma om in de Bijbel te lezen.
Toen hij weer in Nederland was, voerden ze veel geloofsgesprekken.
Dit heeft haar geloofsbeleving mede gevormd, en de basis gelegd.
Want het fundament van het geloof is Zijn Woord; Jezus Christus.

Toen pa overleden was, werd ma na enkele jaren verliefd op Piet.
Ze had hem ontmoet bij een gebedsgroep waar zij zich bij aangesloten had.
Ze waren enorm gesteld op elkaars gezelschap,
en ma vond het heerlijk dat zij nu een partner had waarmee ze haar geloof kon delen.
Piet had een grote liefde voor het Woord. Hij maakte hele studies van wat hij iedere dag in de Bijbel las.
Samen met ma las hij de Bijbel, en in de tien jaar dat zij een relatie hadden, hebben zij nagenoeg de hele Bijbel doorgelezen.

Dat leverde ma niet alleen een schat aan kennis van Zijn Woord op,
maar ook Sterkte en Bemoediging en Kracht om verder te gaan na de dood van André.
Toen Piet in een verzorgingshuis belandde, en ze elkaar de laatste jaren nog maar één keer per week zagen,
voelde ma zich een beetje ontheemd op geloofsgebied.
Ze voelde zich niet meer helemaal thuis bij de rooms katholieke kerk, en kon zich in veel opvattingen niet meer vinden.

Inmiddels was ik een Bijbelstudie begonnen. Ik leerde stukje bij beetje, de waarde van Zijn Woord beter begrijpen.
Ook door de Hebreeuwse taal. Als je de Bijbel op de juiste manier leert lezen,
dan kun je niet anders dan grote Verwondering en Ontzag hebben voor God onze Schepper,
Die een zó veelomvattend Raadsbesluit heeft gemaakt.

Het is een gróte misvatting om te denken dat de Bijbel op meerdere manieren uitgelegd zou kunnen worden…
Alsof God onduidelijk was of twijfelde, toen Hij via de Geest de schrijvers inspireerde.
Het is eigenlijk heel simpel; lezen wat er staat, en geloven wat je leest.
Vanaf dat moment zal de Geest jou verder leiden in Zijn hele Waarheid.

En dat is ook wat ma deed; geloven wat zij las.
En wat zij las, bewaarde zij in haar hart, en dat versterkte haar op de juiste momenten.
Ze zei tijdens de ziekte van Leon tegen ons; ‘Als ik de Bijbel niet had, zou ik écht niet weten hoe ik verder zou moeten…’
Prachtig toch?! Zoveel Kracht om door te kunnen gaan na verdriet en tegenslag!

En dat is weggelegd voor iedereen die daarvoor kiest. God maakt geen verschil in mensen; iedereen is welkom bij Hem.
En alleen geloof is genoeg om voor eeuwig bij Hem te horen.
Níks geen verboden of regels die de meeste kerken plakken aan het Eeuwige Leven.
Alleen geloof zal je redden, door Zijn Barmhartigheid en Genade.
En Genade kent geen enkele verplichting, anders is het immers geen genade meer…

Ma begon de Bijbelstudies mee te lezen. Als ik ermee klaar was, gingen de teksten naar ma.
Ma begreep alles wat er uitgelegd werd, een schoolopleiding doet er niet toe. De Geest zal je leiden.
Als je de Waarheid zoekt, zul je Die ook vinden, gegarandeerd.
Ze raakte steeds enthousiaster, maar daarmee verwijderde zij steeds verder van de kerkelijke leer.
Het Boek is zoveel mooier dan de kerken ons doen geloven.

Ma moest steeds meer filteren in de kerk,
tot het moment kwam dat ze nog maar sporadisch haar gang naar het kerkgebouw wist te vinden.
Daardoor vielen er sociale contacten weg, en dat was niet altijd makkelijk voor haar.
Op dat moment heb ik haar voorgesteld om samen met mij één middag per week Bijbelstudie te doen.
Dat vond ze heel fijn. In korte tijd sloten Astrid en Basia zich daarbij aan.
Ook Sabiha heeft zich bij ons gevoegd. En daarna deed Yvonne ook nog met ons mee.
Wat een vreugde om met de vrouwen samen bezig te zijn met Zijn Woord.
We doen dit nu al zo’n zeven jaren, om de week. Hele kostbare, zinvolle uren, en nog gezellig ook.
Dit heeft de onderlinge band erg versterkt.

Het was ook in die tijd dat wij met ma hebben gepraat over haar begrafenis. Ze was toen nog helemaal helder.
Hoewel onze wens was dat we allemaal sámen de Heer tegemoet zouden gaan,
wilden we weten hoe het moest als ma eerder zou gaan dan wij.

Ma heeft ons toen heel duidelijk gezegd, en sterk benadrukt dat de viering niet over háár mocht gaan,
maar alleen over Jezus Christus. Tevens gaf zij aan niet vanuit de kerk begraven te willen worden.
Ik heb haar toen voorgesteld om wat over haar geloofsleven te vertellen, en dat vond ze meteen een prima plan.
Ze wilde het niet vooraf lezen, en zei toen ook nog; ’Zorg dat je het niet te snel klaar hebt liggen!‘

Voor ma is het leven hier op aarde nu klaar, ze is nu bij Haar Heiland en Verlosser, Jezus Christus,
en weer samen met pa, André en Leon, en heel veel anderen die haar dierbaar waren.
Lieve ma, heel veel dank voor wat je voor ons hebt betekend. Tot ziens!

In het Hebreeuws betekent Sara ‘Vorstin’. Wat een gewéldig cadeau van de Heer dat moeder Sara zich vorstelijk heeft gedragen,
en tot voorbeeld heeft mogen en willen zijn, voor haar kinderen en kleinkinderen, door geloof in Jezus Christus, en Zijn Woord.
Astrid, Basia, en ik zijn blij dat zij nu daar is, waar zij dagelijks uit geleefd heeft. God heeft haar Thuis gehaald. DankUwel

LEES VERDER IN DE PDF DANKDIENST VOOR HET LEVEN VAN EEN BIJZONDERE MOEDER PDF